BIOGRAFIE
Miel Cools werd op 15 april 1935 geboren te Herk-de-Stad. Hij is getrouwd met Jenny Nysten en heeft vier kinderen: Annemie, Veerle, Inge en Bert. Hij begon zijn kleinkunstcarrière in 1954 als schrijver van de de studentenoperette De misbakken student (naar een libretto van Roger Hendriks). Vanaf 1960 treedt hij op met liedjes van Toon Hermans, Jules de Corte en anderen, maar niet lang daarna schrijft hij zijn eigen muziek op teksten van onder andere Jaak Dreesen en Louis Verbeeck. Bekende nummers van Miel Cools zijn Boer Bavo en Houden van. Miel Cools woont in Hasselt in Belgisch Limburg.
In 1967 richtte Cools, samen met zijn voornaamste tekstschrijver Bert Broes, zijn eigen platenmaatschappij op, Kalliope. Zo was hij de ontdekker van onder meer het talent van Luk Saffloer, De Vaganten en Wim De Craene.
In de jaren '70 werd de kritiek op Cools in Vlaanderen groter (traditionalistisch en zeemzoeterig). Hij week uit naar Nederland, waar hij werkte met tekstschrijvers Ed Leeflang, Ernst van Altena en Willem Wilmink. Ook in Duitsland kreeg hij een (kleine) voet aan de grond, met vertalingen van zijn eigen werk in het Duits (Baure Bavo, Die sieben Schwäne ...).
In 1979 maakte hij zijn comeback in Vlaanderen met "Houden Van". Hij presenteerde van dan af ook een eigen radioprogramma ("Er trilt een snaar"). Vanaf 1985 werd hij ook als importeur actief in de wijnbusiness. Deze wijnhandel is nu in handen van zijn zoon Bert.
Zijn liedjes blijven ook vandaag nog overeind staan (rond het kampvuur, bij de begrafenis of het huwelijk). Zijn best gekende songs zijn "Boer Bavo", "Houden van", "De troubadours", "Er was een tijd" en "De Soldaat". Miel Cools treedt nog heel regelmatig op in België en Nederland.
In 1999 verraste de bard zelfs nog vriend en vijand met een nieuwe cd "Niet Bang Zijn", met als boodschap "durf te leven".
Op 10 oktober 2004 is in het Cultureel Centrum van het Belgische Hasselt gevierd dat Miel Cools 50 jaar op de planken stond. Sinds februari 2005 had Miel Cools een nieuw programma getiteld "D'r was toch nog iets?" Hij werd daarin bijgestaan door de Vlaamse musici Jokke Schreurs (gitaar) en Ivan Smeulders (accordeon).
In 2007 besloot Miel Cools "het zware werk" van avondvullende voorstellingen te stoppen. Als "troubadour in ruste" treedt hij toch nog enkele malen per maand op met korte voorstellingen. Want: "Als ik oud ben, wil ik zingen." Maar een jaar later viel hij zonder duidelijke aanleiding van een trap en raakte in coma. Toen hij daar na 6 weken uit ontwaakte, wist hij dat optreden er niet meer in zou zitten. "Het is gedaan,"concludeerde hij.
"Het is gedaan..."
Ik had Miel Cools aan de telefoon en hij vertelde mij,
dat hij in 2008 zonder enige aanleiding van een trap gevallen was. Zes
weken later ontwaakte hij in het ziekenhuis uit een coma van 6 weken. En
hij wist wat betreft zijn werk als troubadour: "Het is gedaan."
Daarmee zette hij een punt achter een schitterende carrière als
liedjeszanger, een carrière van 55 jaar. Als liefhebber van de liedjes
van Miel Cools vond ik het wel moeilijk te accepteren dat er een einde
is gekomen aan telkens weer nieuwe liedjes van de kleinkunstenaar, aan
telkens weer optredens in België en Nederland. Dus ik opperde nog even:
"En hoe zit het dan met 'Als ik oud ben, wil ik zingen'?" De 75-jarige
antwoordde: "Maar beste Theo, dat heb ik gedaan! Ik was oud en ik heb
gezongen." En ik moest hem natuurlijk gelijk geven.
Miel Cools geniet van allerlei andere dingen in het leven en hij heeft zijn gitaar definitief aan de wilgen gehangen. Op deze website is echter nog zoveel mogelijk terug te vinden van al het moois dat hij in die 55 jaar geproduceerd heeft.
De Volkskrant van 4 juni 2013 |
Het Laatste Nieuws van zondag 2 juni 2013 De Standaard en nog een keer De Standaard |
Het bericht dat Miel Cools overleden is, heeft ons erg ontroerd. Wij hebben hem nog in de bloemetjes mogen zetten tijdens het laatste Zangfeest in Antwerpen in maart. Hoewel zijn verschijning eerst wat onzeker was, heeft hij ons nadien met krachtige stem nog toegesproken en voor ons gezongen. Voor ons, 60’ers, was hij niet weg te denken uit onze jeugd. Hij was een voorbeeld, een baken en vooral een heel grote, fijne mijnheer. Hij liet niemand die hem mocht horen onberoerd en maakte ook bij ons in de parochie de bomvolle zaal dolenthousiast tijdens een optreden in de jaren '70. Wat hij voor de Vlaamse muziek en cultuur betekende, is onbeschrijflijk en niet te schatten. Vlaanderen verliest een cultuurmonument, maar dankzij zijn Vlaamse kleinkunstrepertoire zal hij nooit ofte nimmer vergeten worden, hoewel hij niet de eer kreeg die hij verdiende vanwege de “mensen die het hier voor het zeggen willen hebben”. Voor ons zal hij eeuwig blijven leven! Bedankt, Mijnheer Miel Cools, bedankt ook Mevrouw Cools die hem het leven liet leiden dat hij verkoos. Hoe dankbaar was hijzelf tegenover zijn vrouw en hoe fier op zijn mooi gezin en familie.
Met christelijke deelneming, |
Mijn beste, Vanmorgen las ik in de Volkskrant dat Miel gestorven is, heeft me diep ontroerd. Ik ben een fan sinds ik hem in Breda in 1969 voor het eerst hoor de en zag. Mijn leven lang - ik ben ook van 1935 - heeft hij mij ontroerd en plezier gedaan. Dat wil ik jullie kwijt. Mijn medeleven.
Hartelijke
groet. |
Graag had ik mijn medeleven
betuigd voor het overlijden van Miel cools. Wij vonden het een goede man
en mooie muziek. Hadden graag naar de uitvaart gekomen maar kunnen niet. Mocht er een gedenkprentje over zijn zouden we er graag een ontvangen. Wij zullen hem gedenken in onze gebeden. Ongena - Fontenoy, Wachtebeke |
|
Waarde Mevrouw Cools, kinderen en familie, Het doet
pijn, weer een afscheid, deze keer van "Miel". Over een week word ik 69,
ik heb Miel dus ten voeten uit meegemaakt, van jongs af. Nog regelmatig
zet ik één van Miels cd-tjes op en droom dan gelukkig en dankbaar weg,
alsof ik nog 20 was! En wanneer mijn tijd gekomen zal zijn zal tijdens
de afscheidsceremonie de stem van Miel weerklinken. "Er was een tijd",
liedje waarvan ik zielsveel hou, moet dan ieders oren strelen. Piet Dumont, Deurne |
Dank aan Miel Cools Vele
jaren heb ik geluisterd naar jouw liedjes, Jan van Wijk, Bergen op Zoom (zie website van Jan van Wijk) |
Dag Ik was
toevallig aan het grasduinen om de tekst van "Nachten dat de spin niet
spint" te bemachtigen. En kijk: ik kom uit op een site, waar ik zelfs
nog de "Paardenpluis- song" kan beluisteren. Waar is de tijd...? Etienne Dezutter, Damme |