De duiven

A                   D
  De mensen hebben helden
    E7              A   A7
en helden die gaan dood.
    Fis7          Bm7
Dat vinden mensen jammer,
      E7              A
toch houden ze zich groot;
    E7
ze vinden het wel zonde
     A
wel zonde van hun geld,
     Fism              Gis7
maar soms komt er een standbeeld
    Cism          Gis7
van hun betreurde held:
    Cis7              Fism
een bronzen paard met manen
    B7            E7
met een monarch erop.
     D          A
Dan komen alle duiven
    E7             A
en neuken op zijn kop.

    A
De duiven, de duiven,
    D              A
de duiven van het leven
    Fism
daarvoor heeft menig grote held
  Gis7               Cism
terecht zijn bloed gegeven
    D             E7
en daarom doen de duiven,
   Cis7           Fism
de duiven het zo graag
        D             A
op het hoofd van generalen
   E7               A
of in hun bronzen kraag.

Ze paren op de Willems
de duiven van het land
op schouders van de Willems
en op hun rechterhand.
Ze vrijen op de oren
van Bonapartes hoofd
alsof hij geen miljoenen
van hun jongen had beroofd;
op Franco en op Bismarck
- eens dik met bloed bespat -
nu liefelijk blank gescheten
door duiven van de stad.

De duiven, de duiven,
de duiven van het leven,
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven
en daarom doen de duiven,
de duiven graag zo schuin
in de nek van admiralen
of op hun bronzen kruin.

Op Trompen op De Ruyters,
op Karel Vijf in Gent,
op vreemde arme snuiters
die nu geen hond meer kent,
op 't hoofd van Artevelde,
in Sint Servaas zijn baard,
in de mijter van paus Pius
is heel wat afgepaard:
op helden van het slagveld,
op helden van de geest
hebben de duiven plechtig
maar stevig doorgekeesd.

De duiven, de duiven,
de duiven van het leven,
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven
en daarom doen de duiven,
de duiven het zo goed
op de rug van kardinalen
of op hun bronzen hoed.

De held hij brengt zijn offer
en sneuvelt in de slag,
het volk duikt in de koffer
en raakt hem goed die nacht,
de held hij brengt zijn offer
en sneuvelt, diep vereerd,
de duif bespringt de doffer
of liever omgekeerd,
de held verschijnt in marmer,
in brons in gips in goud;
de duiven gaan zich warmen,
het leven heeft het koud.

De duiven, de duiven,
de duiven van het leven
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven;
dus wie zijn bloed wil storten
als held van dood en pijn,
hij haaste zich, de duiven
zullen hem dankbaar zijn.