De steenkapper

Emadd9 
       Als ik van ’t kille kerkhof kom
              Am
en kap mijn R.I.P. en kap mijn D.O.M.
     D     D7   Emadd9
in grauwe kouwe stenen
          G7
zoals ik kap sinds jaar en dag,
             C              Cm
gebeurt het dat ik zing en lach
    G       D     Emadd9
om niet te moeten wenen.

Mijn baas ziet ’t kerkhof als een tuin
            Am
van marmerbladen en arduin
     D       D7       Emadd9
waarvan een mens moet leven.
                G7
Hij troost met diepe stem zijn klant
               C             Cm
en telt straks op een oude krant
     G    D    Emadd9
wat netto is gebleven.

            C               D
Ik kon het nooit zo simpel zien,
            G                 Em
ik weet ik ben wat week misschien,
     Am           D       Emadd9  G7
het werkt en ‘t woelt hierbinnen.
              C                D
Mijn schedel pijnt onder mijn pet,
                 G        Em
‘k zuig aan een dode sigaret
     Am     D    Emadd9
van peinzen en bezinnen.

             G7
Maar als ik dan langsbinnen ween,
              Am
dan niet om R.I.P. en D.O.M. in steen,
 D    D7              Emadd9
leven    is toch maar sterven.
            G7
Iets anders is met elke slag,
          C              Cm
met elke letter dag aan dag,
 G         D         Emadd9
dieper in mij aan ’t kerven.
 

Met elke R.I.P. met elke D.O.M.
                Am
wringt diep in mij de vraag: waarom
   D      D7     Emadd9
zoveel omhaal in marmer?
                G7
Eén vrees liet mij nog nooit gerust:
          C               Cm
teveel arduin te kort gekust,
     G         D       Emadd9
het woord dat leeft is warmer.

Zo zit ik hier en kap en kap,
               Am
somtijds wat trager dan weer rap,
         D         D7    Emadd9
als ’t bruin wordt in de dreven.
              G7
Een simp’le bloed naar men beweert
             C            Cm
die letters kappend doden eert,
      G      D      Emadd9
maar vooral hen die bleven.