De zeven zwanen

 

Capo 2

 

     Em    D     G      D

er dreven zeven witte zwanen

        C       Em            Bm  Em

op een meer zo helder als 't paradijs

                        D               G         D

op een dag schrokken ze op, 't was een meer van tranen

       C      Em    Bm       Em

en de zeven zwanen togen op reis

    C           D              G

op reis om de bron van 't verdriet te vinden

     Am                       Em         B

nog nooit hadden zij iets zo bitters gesmaakt

    Em           D        G     D

ze wiekten door regen en winterwinden

    C           Em       Bm      Em

in hen was de trekvogel weer ontwaakt

 

elke zwaan trok langs één van de zeven stromen

die straalden om 't meer in een zilveren ster

hun vleugelslag werd elke dag wat lomer

de wind was koud en de tocht was ver

maar eens werden zeven stromen beken

en eens werden zeven beken bron

zo daalde elke zwaan, na dagen en weken

op een plek waar 't verdriet van de wereld begon

 

er weenden zeven moeders over d'aarde

heel ver weende Eva om de eerste moord

een weende om 't geld dat haar Judas aanvaardde

en een om haar zoon die aan het kruis werd doorboord

aan het front viel een man, een moeder schreide

op een plein klonk een salvo, een moeder riep

een weende om herinnering aan betere tijden

en een om haar kind dat verloren liep

 

toen zijn de zeven witte zwanen

teruggekeerd, het hart vol pijn

naar hun zilveren meer van mensentranen

om er met hun zorg alleen te zijn

maar toen de mensen de zwanen zagen

toen grepen ze wapens en schoten ze neer

en niemand begreep iets de volgende dagen

van het dreigende wassen van het meer